چاپ

 

 

 

 

 

 

 

" هوجو جوتسو Hojo-jutsu "

 

 

 

 

 

 

 

با کنار گذاشتن محتواي معنوي هنرهاي رزمي , گاهي اوقات ميتوان در جنگ با داشتن دلايلي خاص از کشتن افراد دشمن اجتناب کرد . در زمان قديم روش هايي مانند : سوزاندن , قطع اعضاي بدن , خفگي , ضرب و شتم براي کشتن افراد خلافکار مرسوم بود . گاهي اوقات ضروريست که براي شکست دشمن , افراد او را زنده نگه داريم تا بتوانيم اطلاعاتي از آنها بدست بياوريم . با شمشير و يا نيزه نميتوان افراد دشمن را زنده نگه داشت , در اينجاست که روش هاي مبارزه با دستان خالي و تکنيک هاي اسير کردن دشمن به کار مي آيند .

 

" هوجو جوتسو " در ژاپن به عنوان يک هنر رزمي محسوب ميشود , که تاکيد بر بستن دشمن با استفاده از طناب دارد . بسياري از مدارس , اين هنر را بخشي از آموزش هاي خود قرار ميدهند , مدارسي همچون : " کوراما - ريو Kurama - Ryu " , " تاکنوچي - ريو Takenouchi - Ryu " , " ايتاتسو - ريو Ittatsu - Ryu " .

 

در فرهنگ ژاپني احترام و مقام از اهميتي بيشتري نسبت به اروپا برخوردار است . از اين رو , رقيب تنها دشمني نفرت انگيز به حساب نمي آيد , بلکه يک رقيب شايسته در بازي مرگ و زندگيست . بنابراين اين نقاط قابل توجه , در هنر " هوجو جوتسو " تاثيري مستقيم گذاشته است . طرح ها و شکلهاي اتصال نه تنها کاربردي هستند بلکه زيباي خاصي دارند و اينکه احترام گذاشتن به حريف را تاکيد ميکنند و همچنين نشان از آن ميدهند که جنگجو از مهارت بالايي برخوردار است .

 

قواعد اين هنر با دقت بالايي تنظيم شدند , به اين صورت که براي هر نوع طبقه اجتماعي , براي افراد مذکر و مونث و گروه هاي حرفه ايي تکنيک ها و گره هاي خاصي طراحي و توسعه داده شد . چنين شد که روش هاي گره زدن طناب توسط يه راهب بودايي با يک روحاني شينتو , يک غير نظامي , پياده نظام و يک سامورايي متفاوت گشت . « هوجو جوتسو » ميراثي ارزشمند از تاريخ و فرهنگ ژاپني است . در بيشتر روش هاي « هوجو جوتسو » يک حلقه ايجاد ميشود که به دور گردن دشمن آويخته ميشود , در چنين شرايطي اگر دشمن قصد حرکتي داشته باشد , بلافاصله خود را خفه کرده است . البته نبايد از اين موضوع غافل شد که هدف اصلي هنر « هوجو جوتسو » ناتواني در حرکت زندانيان است . علاوه بر اين تکنيک هايي وجود دارند که توسط گره هاي ايجاد شده با طناب و يا کابل , منجر به تحريک اعصاب و همچنين فشار بسيار زياد بر روي مفاصل ميشوند که درمجموع , اين تکنيک ها , به کنترل آسان زندانيان کمک مي کند .

 

 

 

" تاريخچه "

 

« هوجو جوتسو » يا « ناوا جوتسو Nawa - Jutsu » يک مهارت رزمي سنتي ژاپني است که موجب محدود کردن دامنه حرکتي يک فرد با استفاده از طناب يا کابل ( Hojo ) مي شود . « هوجو جوتسو » هنري اصيل است که ميراثي گرانبها از تاريخ و فرهنگ ژاپني به حساب مي آيد . « هوجو جوتسو » توسط نيروهاي مختلف دوره " ادو " به کار برده مي شد و در حال حاضر اين هنر توسط نيروهاي پليس توکيو مورد استفاده قرار مي گيرد . در دوران جنگجويان ( 1467 - 1615 ) حمل طناب به عنوان يک ابزار و يا وسيله ايي براي نگهداري اسراي جنگ در هنگام لشکرکشي امري معمول بوده است . در هنگام جنگ وقتي که مرد يا زني اسير مي شد , براي آنکه بتوانند راحت او را کنترل کنند از طناب استفاده ميکردند .

 

" ايتاتسو - ريو Ittatsu - Ryu "

 

 

 

« ايتاتسو - ريو » نام يک مدرسه سنتي ژاپني ( کوريو Koryu ) است که در آن هنر « هوجو جوتسو » آموزش داده مي شود . « ايتاتسو - ريو » در قرن 17 توسط " ماتسوزاکي کينوايمون شيگه کاتسو " پايه گذاري شد , طنابي که مورد استفاده مدرسه ايتاتسو - ريو است حدودا 5 متر طول و 3.5 ميليمتر قطر دارد .در حال حاضر , « ايتاتسو - ريو » با کوريو « شينتو موسو ريو » ترکيب شده است .

 

 

به کوشش مصطفی پروار