چاپ

 

  

  تاتارا : کوره سنتی ژاپنی

 

شمشیر سامورایی - کاتانا - کن جوتسو

 

شمشیرهای سنتی ژاپنی از ماده ایی به نام تاماهاگانه ساخته می شوند. فرایند تولید تاماهاگانه ، بیش

از هزار سال قدمت دارد. تکنولوژی تولید تاماهاگانه از طریق چین و کره به ژاپن آمده است. چون در زمان های گذشته ، اوکو-ایزومو در ناحیه سان این مرکز ساخت تاماهاگانه در ژاپن بوده است. قبل از قرن هشتم ، استان های قدیمی ، بیزن ، بینگو ، بینچو و میماساکا با نام کیبی شناخته می شدند. کیبی روی یک مسیر تجاری مهم قرار داشت که در سرتاسر ژاپن کشیده شده بود، و همیشه ناحیه بزرگ تولید سنگ آهن بود. در دوره باستان، کیبی مردمی قدرتمند داشت که اقتصاد قوی ایی بر پایه ی پرورش برنج داشتند، و در قدرت با مردم یاماتو برابر بودند، مردم یاماتو بعدها متحد ژاپن شدند و خط امپراتوری را آغاز کردند. عقیده ایی وجود دارد، که افسانه ی اژدهایی با هشت سر و هشت دم که یاماتا نو اوروچی نامیده می شود، در دمش شمشیر نشانه ی امپراتوری ـ آما نو موراکومو نو تسوروگی (کوساناگی نو تسوروگی) ـ پیدا شده است، وقتی که او توسط خدای باد سوسانوـاو در ناحیه ی اوکوـایزومو کشته شد، می توان از این رخ داد برای تشبیه تاتارا استفاده کرد. یک گیلاس قرمز چشم اژدها بود، از آنجا شمشیرها به وجود آمدند.

در سال 1925، پس از معرفی تکنیک های تولید فولاد مدرن به ژاپن، روش تاتاراـ بوکیکاربرد زیادی نداشت. به هر حال، با فعالیت های ژاپن در چین و نزدیک شدن جنگ جهانی دوم، تقاضا از سوی ارتش برای شمشیرهای سنتی ژاپنی، باعث ایجاد تشکیلاتی برای احیای روش تاتاراـ بوکی شد. سال 1933 در یوکوتاـ چو ، دوره ریاست شیمانه، یاسوکونی، تاتارا ایی به منظور تامین تاماهاگانه مورد نیاز نیهون تو تانرِن کایدر معبد یاساکونی واقع در توکیو ایجاد کرد. متاسفانه، تاتارا یک بار دیگر در پی شکست ژاپن در اواخر جنگ ، سال 1945 تعطیل شد.

پس از مصادره و تقریباً تخریب شمشیرهای ژاپنی بدست نیروهای متفقین اشغالگر ، نیهون بیجوتسو توکِن هوزون کیوکایتشکیل شد (NBTHK، انجمن حراست از شمشیرهای ژاپنی) . یکی از اهداف NBTHKحراست از شمشیر ژاپنی بود و همچنین تولید آن به عنوان یک فرهنگ سنتی. در 1976، با حمایت خزانه داری ملی، NBTHK، تاتارا را با استفاده از ساختار زیرزمینی تاتارای سابق یاساکونی، مکانی که مشرف با تابیدن خدای شینتو حامی از فلز کانایاگوـ کامی، به شکوه سابقش برگرداند. در نتیجه، برای حراست از تولید تاماهاگانه به عنوان یک هنر و صنعت سنتی، وزیر آموزشی تعیین گشت.

سپس در سال 1977، توشیکی کایفوبه عنوان وزیر دارایی نیتّوهو تاتارا، مکان منتخب نگهداری از تکنیک های شایسته، منصوب شد. مرمت آن در 8 نوامبر 1977 پایان یافت و در حضور ولیعهد تاکاماتسو (رئیس افتخاری NBTHK) برای افتتاح تاتارا یک مراسم تیراندازی تشریفاتی انجام گرفت. سپس، در روز 18 همان ماه، اولین بهره برداری از تاتارای جدید انجام گرفت. منبع اصلی تولید تاماهاگانه برای شمشیرسازان فوق العاده خوب بود، همچنین NBTHK(با عنوان نیتّوهو نیز شناخته می شود) صنعتگرانی را برای تولید تاماهاگانه آموزش داد. دانش موراگه (به شخصی که در کنار عملیات تاتارا به عنوان ناظر فنی قرار دارد می گویند.) در طی یک دوره زمانی که بسیار طول می کشید از طریق استاد به شاگرد منتقل می شد. موراگه پیشین (گردانندگان تاتارا) ، اخیراً آبه یوسیزوو کومورا کانجیبودند که به عنوان نگهدارندگان هنر و صنعت سنتی ساخت تاماهاگانه منصوب شده بودند. دارندگان فعلی عنوان موراگه تاتارا ، کیهارا آکیرا (منصوب شده در سال 1986) و کاتسوهیکو واتانابه(منصوب شده در سال 2002) هستند.

 

شمشیر سامورایی - کاتانا - کن جوتسو

 

ماده پایه که تاماهاگانه از آن تولید می شود، ساتِتسو ـ شن و ماسه ی آهن دار ـ نام دارد

(تصویر روبه رو). ساتِتسو از ناحیه ی چوگوکو در ژاپن جمع آوری می شود. این ماده را در فصل بهار و تابستان از بستر رودخانه ها و در فصل پاییز و زمستان از استخراج کوهها بدست می آورند. این امر در صورتی رخ می دهد که کشاورزان محلی رودخانه ها را در فصول زراعی آلوده نکنند. فرآیند تولید تاماهاگانه را تاتاراـ بوکیمی گویند که ساتِتسو را در یک کوره بزرگ از جنس خاک رس که تاتارا نامیده می شود، گداخته (تصفیه) می کنند. برای تولید تاماهاگانه مطلوب مهم است که تمام رطوبت آن از بین برود. برای چنین تلاشی در جهت حذف رطوبت، ذوب کننده تاتارا بر روی ساختار زیرزمینی عمیقی با 3 متر بزرگی ساخته شده است. این ساختار شامل مجراهای هوا است، که کوـ بونهنامیده می شوند، کار آنها کشیدن رطوبت در طول فرایند تولید است. علاوه بر این، تاتارا معمولاً تنها در اواخر ماه ژانویه، اوایل فوریه هر سال فعالیت دارد، زمانی که میزان رطوبت در پایین ترین سطح خود قرار دارد.

تاتارامعمولا 3 هفته فعالیت دارد. این زمان مقدار کافی برای سه چرخه است: چرخه اول در هفت روز به پایان می رسد. روز اول آماده سازی زمین است. یک لایه از خاکستر و زغال چوب مخلوط شده توسط دو ردیف از مردان که روبه روی هم قرار گرفته و تیرهای چوبی 12 فوتی را گرفته و در یک روش مذهبی روی زمین می غلتانند تا باعث فشرده شدن خاکستر و زغال چوب شود که در نتیجه آن یک پایه ی سفت و محکم برای ساخت کوره گِلی از جنس رس به وجود آید. روز دوم، گِل رسی را از همان نزدیکی با بیل در می آورند و داخل قالب می ریزند تا آجرهای رسی بزرگ ساخته شوند، سپس برای اینکه ساختمان خشک شود سطح رویی زغال چوب سوزانده می شود.

روز سوم، چهارم و پنجم، مرحله اصلی تاتارا می باشند که 3 شبانه روز طول می کشد و این چرخه ذوب

کردن شن و ماسه آهن دار و زغال چوب با اضافه کردن آن در هر 30 دقیقه برای مدت 72 ساعت بدون وقفه انجام می گیرد. درجه حرارت درون کوره در حدود 1500 درجه سانتیگراد نگه داشته می شود. موراگه وضعیت شن و ماسه آهن دار ذوب شده را با بررسی فلز ذوب شده ایی که از طریق سوراخ های دریچه تعبیه شده در انتهای کوره گِلی بیرون می آید، چک می کند. در پایان این پروسه، کمی از ضخامت اولیه ی 20 الی 40 سانتیمتری سیلیکا دیواره کوره چیزی در حدود 10 سانتیمتر از آن در زمان گداخته شدن کاسته می شود، تاماهاگانه در طول دو سمت کِرا تولید می شود، جایی که هوا توسط لوله های چوبی پمپ شده، آنهم از طریق دَم خودکار که نتیجه ارائه بی اکسیژنی مطلوب است. هنگامی که زمان مناسب فرا می رسد، با دستور موراگه، دیواره ی تاتارا خراب می شوند و یک مستطیل بزرگ فولادی بدست می آید که به آن «یک کِرا که آشکار شده است» می گویند. کِرا چیزی بالغ بر 7/2 متر طول، 1 متر عرض و 30 سانتی متر عمق دارد، وزنی بین 2 تا 5/2 تن دارد. بعد از اینکه خنک شد آن را با کشیدن به کارگاه دیگری منتقل می کنند، در روز هفتم آن را قبل از آنکه به شمشیرسازان تحویل بدهند ، با دست خرد و درجه بندی می کنند. روز بعد چرخه دوباره آغاز می گردد.

 

شمشیر سامورایی - کاتانا - کن جوتسو

 

تاماهاگانهدرجه یک :

دارای محتوی کربن بین 1 تا 5/1 درصد.

تاماهاگانهدرجه دوم :

دارای محتوای کربن بین 5/0 تا 2/1 درصد.

میجیرو:

همانند تاماهاگانه درجه یک است با این اختلاف که قطعات بزرگتر از 2 سانتی متر ندارد.

زوکو(چدن ـ آهن) :

دارای محتوای کربن بیش از 75/1 درصد.

اوکاجیو:

ترکیبی از آهن ـ چدن ، فولاد، فولاد نیمه کاهش یافته، گدازه و زغال چوب و غیره می باشد.

دوشیتا:

همانند تاماهاگانه درجه دوم است با این اختلاف که قطعات بزرگتر از 2 سانتی متر ندارد.

 

مترجم : مصطفی پروار

عضو انجمن تحقیق و پژوهش آکادمی کن جوتسو ایران (بوشیکان)

 

وب سایت : www.Kenjutsu-Golestan.ir

ایمیل : این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید

هرگونه کپی برداری فقط با ذکر نام مترجم و منبع مجاز و بلامانع است.

تیر 1393